Schilderijen - Paintings
een selectie - a selection (2011-2021)
De huidige periode in de artistieke ontwikkeling van Filip Fierens, die begon omstreeks 2011, kent een duidelijke evolutie. Sinds 2011 tonen zijn schilderijen telkens weer andere vormenclusters. Zij bestaan dankzij een spanningsveld tussen chaos en orde, dat hen een ogenblik in een labiel evenwicht vasthoudt en een onzekere sfeer oproept. Het beeldmateriaal waarin deze constructies hun oorsprong vinden is na een hele reeks creatieve ingrepen onherkenbaar; het definitieve beeld toont een complex geheel van abstracte vormen. Voor de eerste reeks schilderijen uit deze periode (2011-2015), die hij een tijdlang samenbracht onder de noemer ‘Stories’, ging hij uit van een oude prentkaart van een grote houten stellage. Daarna waren het fotobeelden van afgedankte machines (2014-2019) en van oude stadspanorama’s (sinds 2019) die hem inspireerden. Dit leidde tot meer gevarieerde vormencomposities, waarin echter stilaan een grotere overzichtelijkheid verscheen. Het is alsof de kunstenaar midden dynamische en onrustige composities toch een neiging ontwikkelt tot een zekere orde, evenwicht en duidelijkheid.
Fierens’ abstracte of bijna abstracte werelden zijn in de eerste plaats autonome schilderijen. Maar beelden vertellen verhalen. Die kunnen vervat zitten in een bepaalde dynamiek, in mijmering of melancholie die in het beeld schuilen, in ruimtelijke associaties of in ideeën, zoals bijvoorbeeld de idee van een mensdom, dat zichzelf overschat.
-
The current period in Filip Fierens’ artistic development, which started around 2011, has a clear evolution. Since 2011, his paintings show different clusters of shapes. They exist thanks to a tension between chaos and order, which for a moment keeps them in an unstable equilibrium and creates an uncertain atmosphere. The imagery in which these constructions originate has become unrecognizable after a series of creative interventions; the final image shows a complex set of abstract forms.
The first series of paintings from this period (2011-2015), which he brought together for a while under the heading ‘Stories’, started with an old postcard of a large wooden scaffolding. Then he was inspired by images of discarded machines (2014-2019) and old town panoramas (since 2019). This led to more varied shapes, in which, however, a greater clarity gradually appeared. It is as if the artist, even though his compositions are dynamic and restless, is developing a tendency towards a certain order, balance and clarity.
Fierens’ abstract or almost abstract worlds are primarily autonomous paintings. But images tell stories. They can be contained in a certain dynamic, in reverie or melancholy that lies in the image, in spatial associations or in ideas, such as the idea of a humanity that overestimates itself.